تولد مریم!

دیشب خیلی بی حوصله شده بودم و حسابی خوابم میومد ، گفتم زنگ بزنم مریم هم تولدشو تبریک بگم هم حال دوتامون خوب شه ، چندروز قبلش تولد ی بود ، بهش تبریک تولد نگفتم ، نه به خاطر اینکه فراموش کردم ...

از کسی انتظار نداشته باش

امروز دوباره فهمیدم از کسی نباید انتطار داشته باشی🙇‍♀️

تماشاگر

من دوست دارم از تو بنویسم. از تو ای برادر کامبوجی.
تلویزیون تا گل سوم چهارم نشانت داد. نشان داد که آنجا آمدی با سه پرچم و دو طبل و یک بلندگو. بعد از آن گل‌ها دیگر نشانت نداد ولی لابد هنوز هم همان جا، در استادیوم ایستاده بودی.
ایستاده بودی و خرد شدن تیمت را تماشا می‌کردی. اگر اینقدر اهل فوتبال بودی که برای تیمت آمده بودی تا اینجا، تا ورزشگاه آزادی، لابد قبل از بازی هم می‌دانستی که اوضاع چطور است. لابد می‌دانستی که تیمت رده ۱۶۹ رده‌بندی فیفا است و با تیمی بازی می‌کند که بیست و سوم دنیا است. پس برای برد و یا حتی مساوی نیامده بودی. آمده بودی که باخت را ببینی. خرد شدن را.
راستش را بخواهی این کارها خیلی شجاعت لازم دارد. خیلی معرفت می‌خواهد که تک و تنها بیایی و جلوی هفت هشت هزار نفر، اینطور، سنگ روی یخ شوی. خیلی باید مشتی باشی که بیایی و یک گل، دو گل، چهارده گل بخوری و باز هم بایستی و تیمت را تشویق کنی.
من از این شجاعت‌ها ندارم. من، حاضر نیستم حتی از این طرف تهران بروم آن طرف شهر تا باخت تیمم را ببینم. اصلا اگر بدانم اوضاع اینطوری است شاید تلویزیون هم نبینم. من آدم روز پیروزی‌ام. من پاکار تیمم هستم به شرط اینکه ندانم، اینطور شکست خواهد خورد.
ولی چقدر همه ما به یکی مثل تو نیاز داریم برادر کامبوجی‌ام. یکی که حتی اگر چهارده گل خوردیم، ما را تشویق کنید که ده‌ها گل دیگر نخوردیم. یکی که همیشه نیمه پر لیوان زندگی‌مان را ببیند. یکی که جای سرزنش، تشویقمان کند و مطمئن باشد که اگر سال دیگر به آزادی بیاییم، کمتر گل خواهیم خورد.
چقدر همه ما به یکی مثل تو نیاز داریم که روزی که باختیم، روزی که بد باختیم، روزی که چهارده گل خوردیم، سرمان را برگرداندیم و ببینیم هم‌چنان روی سکو ایستاده و طبل می‌زند و توی بلندگو، اسممان را داد می‌زند، آن هم وقتی که می‌‌داند در آن هیاهو، صدایش هم به ما نمی‌رسد. دمت گرم برادر کامبوجی. ممنون که امروز پا کار تیمت بودی. ممنون که نشان دادی، دنیا هنوز هم آدم بامعرفت دارد.
.مصطفی ارانی 

استاد

با م داشتیم در مورد استادا حرف میزدیم ، میگفتم‌که بعضیا شعار میدن ولی در عمل اینطور نیستن ، میگفت تهش اونا انسانن ،هر انسانی جایزالخطاست ، حتی اگه استادم باشه ، یه جورایی راس میگفت..حرفش به دلم نشست...

ایزوله

یکشنبه بیمارستان بودم ،همش دوتا مریض اومد ، شانس من کیس من از بخش روماتو و ایزوله بود ، میترسیدم نزدیکش بشم‌، دستکش پوشیم ، خانم‌ح میگفت کنارش نفس نکش😑

کار

از بیمارستان ا اومدیم بیرون ، که مسئول استعداد درخشان دانشگاه زنگ زد و گفت ، بنیاد نخبگان گفته که دانشگاه کار کنی ، بعد بیمارستان با مترو رفتم دانشگاه اصلی ، اونجا خانم ش بهم گفت که بخش بین الملل باید کار کنی ۲۰ ساعت در ماه که باهات راه میان ، رفتم پیش خانم ج ، پسره پشت میز خوشحال شد گفت به جا من اومده ،

حس مبهم

میدونی یه حس خاص گنگ و مبهم دارم

نمیدونم چرا یه دفعه اینطور شدم..

صبح با شز رفیتیم شرکت که آموزش ببینیم ،با اسنپ راننده خانم رفتیم ، خانمه که آموزش میداد ، خیلی چیزا رو رد میکرد میگفت دس نزنین ،یکم با اونا ور رفتیم ،یه سوال پرسید ،موندیم توش😁 چرا استادامون اینطورین ، مثلا بهترین دانشگاهیم👊😑 بعد پیاده رفتیم انقلاب ، من آش شله قلمکار سفارش دادم اونا فست فود ، کلی خوشحال و شاد بودیم ، یه جورایی دلم گفت که بمونم تو این رشته ، کلی شوخی کردیم ، ز میگفت تو به ک اهمیت میدی و به اون میگی بیاد جلو باد کولر 😂 بغلیمم همش میخندید ، میگفت حواست به ک هست ، عکسایی که گرفتیم همه داغون بودن ، تو خیابون همه به ک نگاه میکردن😁 بچم جذابه😁 

ازتون متنفرم

خیلی وقته ننوشتم ، دو هفته اس که عمه و عزیزترین فامیلم فوت شده ، بمانه که چقد گریه کردم و اشک ریختم

سرم داره میترکه ، اشک تو چشام جمع شده ، خدایا بعضی آدما رو چطور ساختی که اینقد عوضین ، با ت دعوام شد و ر ، استاد از زبون من یه چی گفته ، کاری که به عهده ماستو یکی دیگه با زرنگ بازی داره میگیره و جلسه میگه داشتیم و تیمو قراره هماهنگ کنیم ...

از استادا و دپارتمان متنفرم و مدیر گروه

آدمو زده میکنن ، دوس دارم بشینم خیلی رک باهاشون صحبت کنم ، ولی حیف که اولم و مجبورم باهاشون درست صحبت کنم

ازتون متنفرم ، آدمای فرصت طلب ، کسایی که همه چیزو به نفع خودتون تغییر میدین ، به راحتی آدمو زیر پاتون له میکنین ، با چاپلوسی و زرنگی جلو میرین و بقیه هم پشتتون هستن 

متنفرم ازتون ، امیدوارم حسی رو که به من دادینو ، یکی دیگه براتون بوجود بیاره

از سردرد خوابم نمیبره

تو اگر...

تو اگر در تپش باغ 
خدا را دیدی 
همت کن و بگو؛

" ماهی‌ها، حوضشان بی‌آب است "

سهراب سپهری

 

گواهی

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید