کاش

کاش رویِ پیشونیِ آدمایی که دارن زیر بارِ غصه‌هاشون له میشن ,
یه چیزی نوشته بود تا بقیه کمی مراعاتشونو میکردن ...
مثلا نوشته بود؛
این آقا دارد از صدمین جایی که فرم پر کرده و استخدام نشده برمیگردد ...
این آقا را دارند میبرند بگذارند خانه‌یِ سالمندان ...
این خانم مادرش مریضیِ صعب‌العلاج دارد ...
این آقا قول داده تابستان برایِ پسرش دوچرخه بخرد , ولی پول ندارد ...
این خانم تا حالا کسی عاشقش نشده ...
این آقا خیلی حالش بد است ,
و اگر یقه‌اش را بگیرید امشب خودش را میکشد ...!
این آدم شکستنی‌ست !...